DRS w F1

DRS to ruchome tylne skrzydło od angielskiego skrótu Drag Reduction System, to urządzenie zostało wprowadzone w sezonie 2011 Formuły 1 w celu zmniejszenia obciążenia aerodynamicznego samochodu, a tym samym zwiększenia jego prędkości, aby ułatwić wyprzedzanie. System ten aktywuje się rękami, choć w przypadku jednomiejscowych Ferrari odbywa się to za pomocą stopy na pedale znajdującym się obok hamulca.

Warunki korzystania z systemu DRS w wyścigu to:

1. Być mniej niż sekundę od samochodu z przodu (można je podwoić), gdy obaj przejdą przez strefę wykrywania. Strefa ta znajduje się przed strefą aktywacji, w której można używać DRS. W każdym obwodzie zwykle znajduje się jedna lub dwie strefy aktywacji. Można je znaleźć na długich prostych lub bardzo otwartych zakrętach, aby uniknąć wypadków, ponieważ brak siły docisku uniemożliwiłby pokonywanie ciasnych zakrętów bez poważnych wypadków.
2. Nawierzchnia musi być sucha lub, w przypadku deszczu, musi wyrazić zgodę dyrektor wyścigu.
3. Od startu wyścigu muszą minąć trzy okrążenia lub, w przypadku zgaśnięcia samochodu bezpieczeństwa, trzy okrążenia będą liczone od wznowienia wyścigu.

W oficjalnej klasyfikacji oraz w wolnych treningach urządzenie to można było swobodnie używać na dowolnej części toru, jednak przepisy uległy zmianie w sezonie 2013 i od tego czasu można z niego korzystać tylko na tych samych terenach, co w wyścigu. W każdym razie, w przypadku deszczu, nadal będzie to dyrektor wyścigu, który zezwoli na jego użycie lub nie.

Jeśli samochód hamuje lub mija strefę wykrywania DRS, jest dezaktywowany.